"Namuslu olmak ya da olmamak"

"Namus" deyince, çoğunluğun tanımı bekaretine sahip olmak, kimseyle illegal cinsel ilişkiye girmemek diye algılanıyor. Bazı erkekler , eşlerine ya da beraber oldukları kadına "namusum" diyorlar! Halbuki herkes kendi namusuna sahip çıkabilir, kimse için değil, öze saygıdan dikkat edilir buna!


Ben de, bu konuda kafama takılan bazı kavramları yazmak istedim.

Namuslu olmak özü ve sözü bir olmaktır;

Kimsenin parasında, pulunda, ırzında gözü olmamaktır;

Kul hakkı yememektir;

Büyümüş ego'yu başkalarının üzerine yıkıp, onları ezip, üzmemektir;

Kendine bakmadan, herkesi acımasızca yargılamamaktır;

Yaşam bir deneme yanılma döngüsüdür;hatalarımızdan ders alarak öğrenerek yaşıyoruz.Keşke ilk aşık olduğumuz kişiyle sonsuza kadar mutlu yaşayabilseydik!

Fakat insanoğlu değişken, sürekli değişiyoruz, beğendiklerimiz, algılarımız sürekli değişim içinde, o nedenle deneyerek, yanılarak bu yolda ilerliyoruz.

Namuslu olmak çok önemlidir, ama namuslu olmak nedir? Bu kavram özellikle ülkemizde sadece kadının kendini tek bir erkeğe adaması olarak algılanıyor.

Erkeğinde bekaretine dikkat ederek yaşaması, evlendiği kişiye bakir olarak gitmesi ve ölene kadar , tek bir eşe sadık kalması gerekmiyor mu? Bu anlayış, o zaman ne derece doğru bir tanım oluyor?

Aşk için ölmeli aşk o zaman aşk diyor minik serçe Sezen Aksu!

Benim kısaca demek istediğim ;uçkuru önümüze gelene açalım, tavşanlar gibi yaşayalım asla değil, yargılamadan, başımıza neler gelecek bunu bilmeden , kimseleri ayıplamadan, edepli olalım, kul hakkına azami dikkat edelim, bırakalım insanların sevdikleriyle şu üç günlük dünyada gönül dolusu yaşamalarını namussuzluk olarak yargılamayalım.

"Eline , diline, beline" sahip olmak bize önerilen bir öğüttür, ama ne yazıkki kimse bu üçlüye tam olarak uyamıyor, en iyisi kimse kimseyi acımasızca yargılamasın, namuslu olmak yalnızca insanların uçkurlarıyla sınırlandırılmamalıdır.

Böyle düşünenlere, Nazım babanın sözüyle "Söylemeye dilim varmıyor ama akrep gibisin kardeşim" demek geliyor içimden!!!