"Panta Rhei"

"Artık" dedi..."artık" diyebildi ve sustu..sesi çıkamadığından sustu...
Sözlerine devam ederdi, hıçkıra hıçkıra ağlarken eğer söylemek istediklerini söyleyebilmesi mümkün olsaydı...

Ona göre çok kısa, bana göre bir asır kadar bir zaman...
Yanyana oturduğumuz kanapenin üzerinde, önce elleri dizlerinde, gözü duvarda sabitlediği ne üydüğü belirsiz bir noktada...ardından bacakları karnına çekilmiş halde başı omzumda...

Bir zaman ağladı...
Taa ki iç çekmekten yorgun düşene kadar...
Taaki nefesi içindekileri dışarı dökmeye artık yetişemez olana kadar... sessiz kaldım...

Önce soluksuz kaldı sonra tükenmekten yorgun düştü ve yine sustu...

Bir zamanlar, sevdiğinden...

Bir zaman için, sevildiğinden...

Uzunca bir zaman, umutları olduğundan...

Bir zaman sonra....
Uzun bir zaman ağladı....

Ve bir zaman geldi...sustu...

"Ve yine bir zaman gelecek, acıtmayacak seni şimdi acıtanlar, o zaman..."

"Bir zaman gelecek... küllenecek kor olan şu zaman."

"Ama biraz zaman...henüz değil... bir zaman sonra gelecek o zaman...." demek istediysem de söylemedim.
Ben de sustum...
Konuşmanın ve susmanın zamanını, öğretmiş demek ki bana da zaman.

"Neyse...daha güzel günlere o zaman" deyip sarılı verdim ona.
Şevkatle yıkarken yüzünü, soğuk su ile akıtmaya çalıştım hüznünü...

"Oldu mu, yapabildin mi peki ?" ...derseniz; belki şimdilik...bu gecelik, sönmüş gibiydi yangını.

"Yeni bir rüzgarda ne olur? " demeyin; çünkü bunu bilemem...
Bilebildiği tek bir şey varsa; *"Her şey akar"...

Acı kadar haz, haz kadar şükür ki; acı da akar...

*"Panta Rhei"= "Her şey akar"
Bu söz antik Yunan'ın doğa felsefecilerinden Heraklitos a aittir.


Sevgi ve ışıkla,
Ayna

03.04.2008