"Senede Bir Gün" Bile Olsa...

Uyanırsınız sabaha… henüz saatin farkında olmadan. Gridir hava, ipucu vermez size ama hissedersiniz gün başlamıştır. İnceden bir mutluluk sanki kıpırdanır içinizde; neden? Bilemez ama buna üzülmezsiniz¸ mutluluk bu üzülünesi midir ki!..

Ve bir o yana, bir bu yana dönmek artık uykuya bırakmaz sizi, kalkma vaktidir; kalkarsınız. Perdeyi açmak olur ilk işiniz; griler bu kez mutsuz etmez sizi, uykudan; belki de güzel rüyalardan kalmasınızdır.

Tadını çıkararak güne başlamanın, her sabah olduğu gibi mutfak tezgahındaki radyoyu açarsınız, iki gündür cızırdayıp duran radyo istasyonunu es geçip, cızırdamayan birinde durduğunuzda çıkan şarkılar sizi yıllardan yıllara alıp götürür; “an” lar sarıp sarmalar, akılınızı, yüreğinizi ama teslim olmazsınız; onları günün mutluluğuna katıp devam edersiniz. Bir kumru sesi eşlik eder şarkılara; tamamlanırsınız.

“Demlice bir çay koyun üstüne” gibi, sobaya olmasa da  ocağa koyup çaydanlığı suyun tıkırdayan sesini duyana kadar, “mutlulukla ilgisi olan”  kahvaltınızı hazırlarsınız. Ekmek kızarmıştır, ihanet edersiniz çayın demlenmesine, ilk bardağı doldurup, “ikincisinde demlenmiş olur” tesellisiyle yudumlarsınız.

Çay bu içtikçe tadı gelir, bardakta durduğu gibi durmaz ve bir bakarsınız özlediğiniz “satırlar”dasınız. Yazmayı özlemişsinizdir; hani dünyayı istediğiniz renge boyayabildiğiniz yazmayı…

Yazarsınız.

Yeni yılınız; "yazma” tadında kutlu olsun!..