1 Eylül ve barış!

Bugün 1 Eylül. Bugün dünyadaki tüm savaşlara karşı olmanın günü. Bugün Dünya Barış Günü!

Ne acı değil mi? Barış gününde barıştan o kadar uzak olmak. Barışa en fazla ihtiyacımız olduğu günlerde dünya topraklarının her karışında savaşlarla boğuşmak.

1 Eylül...

Barış...

Kardeşlik...

Barış'ın tanımını yapsak nasıl olurdu acaba. Barışı biraz düşünsek. Savaşın baronlarına inat barış güvercinlerimizi uçurabilsek enternasyonalizmin dilinden. Rengarenk boyayabilsek gökyüzünü. Dünyayı gökkuşağının renklerine boyayabilsek. Dünyayı barışın asıl savunucusu olan halkların ellerine bıraksak.

Dünya Barış Günü'nde barışa ne kadar uzak bu coğrafya. Her yanı alev alev yanan toprakları kanamakta durmadan. Yanı başımızda Gürcistan... Osetya... Yanı başımızda Irak... Afganistan...Filistin... Yanı başımızda adı yasaklı topraklar... Adı yasaklanmış halklarımız. Adları kanla silinmeye çalışılmış...Yok sayılmış... Hakları, istekleri silah mermileriyle susturulmak istenmiş. Susmadıkça evlatları ellerinden alınmış. Sokak ortası infazlarda yitirilmiş, beyaz ölümlerde yok edilmiş.

Adı Irak... Adı Afganistan... Adı Filistin... Adı Kürt...

Bugün tam da hesaplaşmaya bu kadar ihtiyacımız olduğu bir dönemde 1 Eylül daha anlamlı kutlanmak zorunda. Ergenekon'la ortaya saçılan, devletin bataklığa dönmüş derinliklerinden ortalıklara saçılanlar daha anlamlı kılmalı 1 Eylül'ü.. Daha anlamlı kılmalı sorgulamaları. 'Barış' isteyen bir halk nasıl namlu uçlarında kurşuna dizilmiş, nasıl yok sayılmış, bin operasyonlar nasıl yapılmış daha fazla öğrenilmeli. Mehmet Ağar'lar, Veli Küçük'ler, Yeşiller vs. nasıl koruma altına alınmış, nasıl kulak kolleksiyonları yapılmış...Biraz daha yüzleşmemiz gerekiyor. Neden Barış güvercinleri uçurulabilecekken, bugün, Dünya Barış Günü'nde yoksul halkın evlatları olan askerler ve karşılarında 'düşman' bildikleri birbirlerini öldürüyor diye.

Artık YETER demek zamanı çoktan gelmedi mi? Artık savaşın dilini değil Barışın, Kardeşliğin, Eşitliğin dilini konuşma, paylaşma zamanı gelmedi mi?

Zamanı çoktan geldi de geçiyor bile... Artık bıçağın keseceği kemikte kalmadı ne yazık... Bıçak kemiği çoktan kesti de parçaladı...

Yaşasın Onurlu Barış! Yaşasın Halkların Kardeşliği! deme vakti geldi de geçiyor bile. Hepimizin 1 Eylül Dünya Barış Günü kutlu olsun. Savaşsız, sömürüsüz günlerde buluşmak dileğiyle.