- Kategori
- Şiir
1'i

1'i
ben bir kağıt kalem işçisiyim
bir düş hamalı
aklım karışır bazen
okyanusların derinliklerinde kız tavlarım
yoktır yanımda son model bir denizaltı
bıkarım dünya polemiklerinden
marsta hayat ararım şöyle bol köşeli
avantalı
buzul çöllerinde güneşe yanağımı yaslar
kara afrikada
bir özgür tebessüm için
çıkarım beyazadam avlamaya
ben bile şaşarım buna
lisede edebiyattan ikmale kalmıştım oysa
*
ben bir kağıt kalem işçisiyim
bir düş hamalı
bileğimi kelimeler yıkar sadece yere
feryadımda volkanları patlatırım da
ateşlere bulanırsın top yekün her gece
ne kavgadan
ne sevdadan kaçarım
nerede mutlu bir düş var
noktasız virgülsüz inadına sularım
*
bazen adımız ''vatan hayini''ne çıkar
bazen pırangalı deliye
ne söylersen söyle
ne yazarsan yaz
dişimle
tırnağımla ekerim kıvılcımları yüreklere
*
ben bir kağıt kalem işçisiyim
bir düş hamalı
yorulurum
bir bakmışsın piramitlerde kamp kurmuşum
uzak asyada susuzluktan kırılmışım
gölgem yanar metopotamya bozkırlarında
bir aşığın bağlamasıyla vurulmuşum anadoluda
tutulmuşum belki
kanımı yıkayan bir kızıldereli geline
tamtamlar ninni söyler derin geceme
*
yüküm ağırdır
sesim sağır
istersen son cümleme dilediğince saldır
hatta beni uykumdan soğut
tenha bir kitap gibi anlamımı unut
yine de işçiyim
kağıt kalem işçisi
düş taşırım yüreklere
gocunmam bir kere bile
*
çukurovada pamuk benim elimi keser
harranda kavrulan beden benimdir
egede bağbozumu benimle başlar
karadenizde yeşil benim gözlerimde ağlar
*
dedim ya
ben kağıt kalem işçisiyim
bir düş hamalı
çabam aydınlatmak içindir karanlıkları
ama bir yerlerde
1'i
taşıdıklarıma inanmalı.
*
28 ekim 2003
NECATİ EREN GÜREL
YAYLA