1 Temmuz Kabotaj Bayramı ve Babamın ölümü,

1 Temmuz, aslında bir bayramdır. Ama o gün hem babam öldüğünden, hem de "kabotaj"ın günümüzde hiç bir anlamı kalmadığından bana göre kötü bir gündür.

Çocukken Kabotaj bayramlarında, Barbaros Parkı'na giderdim. Barbaros heykeline çelenkler konur, bando eşliğinde İstiklal Marşı okunurdu. Sonra, bir manga bahriye eri tüfeklerini havaya kaldırıp üç el saygı atışı yapardı. Benim için en heyecanlı kısım buydu. Sonra marşlar çalınır ve tören bitip millet dağılırdı. Hiç coşkusu olmayan, vazife icabı törenlerdi. Hatta, o kadar tören izlediğim halde "kabotaj" ın ne anlama geldiğini bile anlamamıştım. Neden bayramdı?.. Halâ yapılıyor mu bilmiyorum. Ama ben her gün olduğu gibi 1 Temmuzlarda da sevgili babamı anmaya devam ediyorum.

Trabzon'da havaalanı pistinin kenarında askerlik yaparken, haftanın belirli günleri açıklardan bembeyaz yolcu gemileri geçerdi. Karadeniz'in bir ucundan, Akdeniz'in öteki ucuna yolcu taşırlardı. Şimdi, son iki gemi de 10 sene önce ıskartaya ayrıldığından beri bu seferler ortadan kalktı. Yurt dışından gelen yük gemilerinin limanlarımıza bıraktığı hamulenin % 90 ı, yurtiçine karayolu ile dağıtılıyor. Karadeniz kıyılarına yaptığımız otobanlarla öğünüyoruz. Son günlerde Bozcaada açıklarında çarpışan iki gemiden biri Türk gemisi olduğu halde, Malta bandırası taşıyor.

Burada "kabotaj" nedir, ne değildir anlatacak değilim. Arama motorlarından hemen öğrenebilirsiniz. Ama bütün yükün karayollarına verilip, yerlerde sürünen deniz taşımacılğımız ve vergilerle baltalanmış denizciliğimizle 1 Temmuzda neyin bayramını yapacağız? Bir denizcilik bakanımız bile yok!..

Bana göre 1 Temmuz, babamın ve denizciliğin ölüm yıldönümü!

Üstelik, zaten yaz tatili... Okullar da kapanmadığından, çocuklar da sevinmiyor!...

<ımg height="384" alt="g_k_ebel_132.jpg" src="http://www.mamutistan.com/mynet_resimlerim/g_k_ebel_132.jpg" width="512" border="0">