12 eylül yazıma gelen yorumlara dair: Ağbim ve kızım

Merhaba

Yazımın bu kadar okunacağını ve bukadar anlamlı eleştiriler alacağımı tahmin etmemiştim. Ben bu yazıyı yazarken hedefim bir önceki nesil yada bizden sonraki nesil, bizim nesli biraz susmaktan kurtarabilmekti ama olmadı, onlar sustu, diğer 2 nesil kendilerini ifade etti. Kendilerine beni okuyup fikirlerini söylediklerini için teşekkür ederim.

Şunu baştan söyleyim. Ben yaşamımda 3 kocaman aşka sahibim. 68 kuşağından yaşasa 61 yaşında olacak Ağbim. Bu yıl SBS'ye girecek ikizlerim ve devrimci bir kuşağın tanıdığım en olağanüstü kimliklerinden olan Sevdiceğim. Bu perspektifte , yanıtlar verdiğimin bilinmesini isterim.

Ama umarım bu yazı sonrasında bizim kuşakta ses verir. Çünkü bizim neslin de artık konuşması, içindeki zehri akıtması gerekiyor. Onlar hala suskun. Oysa hiçbir yara konuşmadan geçmiyor.

11 eylül dü, Babam Beni, yıllık rutin göz muayenem için Ankara Göz Bankası'na getirmişti. Terminale geldiğimizde Bizi yollamadılar. Gerekçesiz. Bugün Ankara'dan çıkış izni yok dediler. mecburen Akman Otel'e geçti. Sabah tank sesleri ile uyandık. Babam sanırım bugün de buradayız dedi. Ben 11 yaşında idim.

70'li yıllar Ağbim İTÜ'yi tam puanla kazanmış. Makine mühendisi olacak. Kazandı, gitti, kaydını yaptırdı. Okuyamadı, kaçak yıllar, nenimle kurduğu dialoğu. asla evlatları ile kuramadı. Çünkü onlar benim gördüğüm görden göremediler ve kendilerince haklıydılar, iyi bir ağbi olmak, belki de iyi bir baba olmaya yetmemişti, Ağbim sevgisinde ve babalık görevlerinde eksikti. Hiçbir zaman babamın benim saçımı okşadığı gibi, çocuklarını okşamadı, belki beni de sevemezdi ve ben aileye 18 sene sonra gelen çirkin çelimsiz bir kurbağa yavrusu idim, çokca acımak geçti içinden belki de bilmiyorum. Ama Ağbimin enaz benim kadar çocuklarını sevdiklerini biliyorum. O nesil sevgisini göstermekte hep tutuk idi.

Bizim nesile gelen bir eleştiri var, çok okumadığımıza dair, kendi payıma katılmıyorum. 12 yaşında Dostosyeksi'nin Budala'sını okumuş biri olarak. Özelikle Türk solunu ve sosyalistleri anlamak için çok kitap okudum. Walter Benjamin hala başucumdadır.

Bizden bir sonraki nesil diyor ki Atatürkçü nesiller yetiştirmeliyiz. Katılmıyorum  Bence bu ülkede Atatürk kullanılmıştır ve geldiğimiz noktada maalesef sonuç hüsrandır. Keşke Atatürk'ü gerçekten kalıpsallıktan uzak değerlendirsek.

Bir grup 12 eylülü yaşayanlar 12 Eylül'ün mağduru değil muhatabıyız diyor. Bu cümle bana çok kompleksli bir cümle gibi geliyor. Yenilgileri kabul etmeden yeni yollara çıkılmıyor . 

Çok ağır gelecek bir başka eleştiriyi bizden önceki nesile yapmak istiyorum. Ne çok şey biliyorsunuz, ne çok Siz haklsınız, ne  çok öğüdünüz var. Açıkcası bu beni boğuyor, yaşamda kimse ne öğretmen, ne öğrenci ve herkes aynı gökyüzü altında, birilerine böylesine ahkam kesmenin, şusun busun demenin de insancıl olduğuna inanmıyorum. Bu noktada ciddi insani zaaflarınız olduğunu kabul etseniz belki herşey yoluna girecek.