120

Davetiyeler geldi, haydi dediler sinemaya davetlisiniz, yakınlarınızla sinemaya gidebilirsiniz. En son hangi filme gittiğimi unuttum inanın. Fırsat bu fırsattır diyerek aldım biletleri. değişik salonlarda farklı filmler...
3 filmin adı hatırım da Plajda, Recep İvedik ve 120...
iki yiğenim kızkardeşim ben ve eşi gidecek idik, ortak ve çoğunluk kararı olarak "120" filmi oyunu tercih ederek, elimizde mısırlar sinemanın olduğu yere gittik. Çalıştığım yerden pek çok arkadaşım ailesi ile orada idi.

Sevindim sinemaya gelinmesine, hangi filmin daha çok tercih edileceğini de pek bir merak edererek salona girdik.
Küçük bir salon olmasına rağmen, o küçüklüğe rağmen toplam 10 kişiye oynadı o güzelim film.
Nasıl da özlemişim sinemada film izlemeyi. Öyle de güzel çekilmiş ki nerede ise filmde ki karlar üzerimize yağdı gibi bir hisse kapıldım. hava şartları filmde ki kahramanların hüzünleri soğuktan etkilenmeleri, umutsuzlukları çatışma esnasın da bir subayın vurulması ve yere düşene kadar ki duygusu öyle etkiledi ki bizi sahne bitmeden en küçümenimiz karabiberimiz hıçıra hıçkıra ağlamaya başladı.

Film bitene kadar hiç susmadı. Film bitip dışarı çıktığımız da bizim şişen gözlerimize inat o abuk subuk esprileri ile argo konuşmaları ile plajda ve Recep İvedik filmlerine ailecek giderek arko sözlerini zenginleştiren bir dolu insan gördüm.
"Çok bunaldık aman gülmeli idik" diyenler vardı, hüzün istemeyenler,izleyenlere pek bir şey vermediğine inandığım o iki filme harcanan zamana yazık diyorum. Elbet bu benim fikrim ama çocuklarımıza vatan sevgisi yokluk ve yoksulluk, arkadaşlık, aile duygularını zenginleştirecek bu güzel filmi izlemelerini tavsiye ediyorum.

Film yaşanmış bir hikaye. Sene 1915 yer Van. Birinci dünya savaşının ilk zamanlarında herkes sınırda Ruslarla savaşıyor iken cephane tükenir. Van lı çocuklar cephanenin birliklerimize ulaştırılması görevini üstlenirler. Yaşları 12 ila 17 dir. Filme adını veren tam 120 çocuk. Bakmaya kıyamadığın filiz gibi delikanlılar. Karlı dağları o ağır yük ile zorluklarla aşar, ulaştırırlar birliklerimize...Sonrası; onu da izleyerek görecek ve pek çok duyguyu bir arada yaşayacaksınız.

Film sonrası Bir jest te eniştemizden...Hoş bir mekanda akşam yemeği, ya böyle etkinlikleri yapmayalı ne çok olmuş. Keyifle döndük evimize ama yüreğimiz de yakın zamandaq bizler sıcacık yataklarımızda uyur iken Mehmetcik lerimizin dizlerine kadar karın için de canı pahasına vatanımızı savundukları anlar pek uzak değildi.
Barış istiyoruz elbet ama vatanımız dan bir karış toprağı asla ve asla kimseye vermeyiz. Film sonrası "haydi cepheye" dense koşar giderdik inanın...

Sevgi ve selamlar tüm sinemaseverlere.