20 yıl önce bugün "Evet" demiştik

Bugün 19 agustos. Eşim unutmuştur bile ama bugün evleneli tam yirmi yıl oldu.

O da ben de ailelerimize söylemeden evlenmeye karar vermiştik. Benim ailem açısından aynı dinden olmamanın dışında bir sorun yoktu. Ama o ailenin tek oglu ve babasına bakmak zorunda idi. Aynı zamanda işlerine yardım etmek zorunda idi. Evlenme olasılığını çıtlattığında babası " Dön gel." demişti.

Benim de sorumluluklarım vardı. Çalıştığım kuruma geri dönmek zorunda idim yoksa benim için ödenen ögrenim giderlerini geri ödemek zorunda idim, ödedim de. Aileme karşı sorumluluklarım da vardı. Ama kendi yaşantımı da kurmak istiyordum. Nasıl evet dedim bilmiyorum. Pişman olduğum zamanlar olmadı değil. Hangi evlilikte inişler yokuşlar yok ki...

Michegan eyaletindeki Kalamazoo şehrinde nikahımız kıyıldı. Oranın adetine göre. Orada ögrenim gören iş arkadaşlarım bizi yalnız bırakmadı. Parti bile verdiler.

Türkiye 'ye döndüğümüzde arkadaşlarım burada size TÜRK usulü düğün yapalım dediler ama zamanımız yoktu. Burada kayınpeder emrivaki evliliği kabul etti. Ama burada ele güne karşı bir düğün yapıldı. Düğünden önce hediyeleri getiren yakınlar kayınvalideme sabır ve başarılar dilediler. BEN YALNIZ... Eşimden başka konuşabildiğim kimse yoktu . Asıl bana başarı dilenmeliydi:))

Evliliğin ilk yılında doğan kızımız ve iki buçuk yıl sonra doğan oğlumuzla çekirdek ailemiz oluştu. Çocukları büyütme, buraya alışma derken ilk yıllar telaşla geçti. Çocuklar büyüdüler, hala çatışmalarımız var.

Alıştım artık. Burada iken Türkiye'yi, dönünce burayı özlüyorum. Yıllar su giibi akıp gidiyor, ömür tükeniyor. Yeter ki sağlıklı olalım dayanırım ayrılığa da.

Sağlıcakla kalın.