2014 ve ailem

Aslında benim için 2014 yılı oldukça güzel ve keyifli bir şekilde başlamıştı.  Okul hayatım çok iyi gidiyordu. Arkadaş ortamım hiç fena değildi. Her şey rutin bir şekilde devam ediyordu.  Ta ki annem ve babamın tartışmalarını hat safhaya ulaşmasına kadar. 

 

Annem ve babam 25 yıldır evliler, arada tartışılar ama hep aralarını öyle ya da böyle düzeltirlerdi. Yalnız bu sefer o tartışmalar devamlı arttı, sürekli düzeldikçe yenileri başladı. Bu tartışma olayları beni çok etkilemese de biri 9 diğeri 7 yaşıda ki kardeşlerimi oldukça fazla etkilemeye başladı.  Sürekli incir çekirdeğinin hacmini doldurmayacak tartışmalarda bulunup dağ gibi bu dertleri büyütüyorlardı. 25 yıllık evliliğin bir çırpıda bitmesine göz yummak istemiyordum. Elimden geldiğince onları ayırmaya çalıştım. Araya girdim. Tavır koydum. Arada düzeldi. Ama yine devam etti. Bu durum aylarca böyle devam etti. Bir yandan kardeşlerimi bir yandan kendimi bir yanda da annemi ve babamı düşünüyorum. Bu süreç aylardır devam ediyor. Kaç küsür yaşına gelmiş insanların çocuk gibi kavga etmesine dayanamıyorum.  

 

Düşünüyorum bunca yıldır evli olan çift boşansa nasıl olur diye. Evlatlarını nasıl yüz üstü bırakırlar diye. Zıt görüşleri olabilir tabi ki kabul ediyorum. Yalnız bunu çözmek yerine büyütmeyi tercih etmelerine hiç gerek yok.  Umarım birbirleri için ne kadar değerli olduklarını kısa süre içerisinde anlarlar. En azından ben ve kardeşlerim için.

 

2015 yılı benim için böyle üzücü ve keyifsiz başladı. Umarım annem ve babam aralarını bir an önce düzeltir ve güzel bir yıl geçiririm.  Ailemi çok seviyorum ve bu yuvanın hiç bir zaman dağılmasını istemiyorum.