25 Aralık 6317

Antep savunmasında şehit olan 6317 atamızın birçoğu, kemikleri birbirlerine karışmış ve kenetlenmiş olarak yatıyor ebedi istirahat hanelerinde. Ve de sonsuza dek böyle kalacaklar.

Çünkü onlar yaşarken de yan yana birbirlerine yaslanmış, güvenmiş olarak şehit oldular. Bizim bu gün üzerinde rahatça ve özgürce yaşadığımız topraklarda. Vatan için, namus için, onur için ve hür yaşayabilmek için et ile tırnak oldular ve hayatlarını feda ettiler. Kimin için? Bizler için feda ettiler. Bu ifadeyi okurken içiniz ürperdi mi bilemiyorum. Bizler dün yaşayan atalarımızın yarını idik, geleceği idik. Şimdi dünün yarınındayız. Bu gündeyiz. Bizim geleceğimiz de yarınımız da bizim evlatlarımız. Bu gün, bizim evlatlarımıza bırakacağımız vatan, hazırlayacağımız hür yaşayabilecekleri hayat, onlara öğreteceğimiz onur ve namus günü.

Bir kent, dünya tarihinde ilk olarak Gazi’lik beratı ile şerefleniyor. Binlerce şehit ve binlerce Gazi ile savaştan çıkan insanların oluşturduğu bir kent. Bir ülkeye karşı savaşabilen ve düzenli bir orduya karşı çeteler ile sivil halkın oluşturduğu olabildiği kadar silahlı bir mücadele birliği. Örneği olmayan bir savunma. Başka ne yapılabilir ki kente unvan vermek dışında. Antep Gazi oluyor Türkiye Cumhuriyeti Meclisi kararı ile.

O dündü. Şimdilerde ise 35–40 yıl öncesi Antebimde çocukluğumuzun şehrinde bizlere sokaklarda caddelerde sahip çıkan, hatalarımızda kızan tanımadığımız amcaları, ağabeyleri, teyzeleri, ablaları arıyor gözlerim bu gün. Yahu o amcalar ve ağabeyler biz olduk diyorum kendime. Bu seferde sahip çıktığımda “sana ne be” demeyen çocukluğumu arıyorum. Saygıyı arıyorum büyüklere esirgenmeyen. Gittiğim lokantada, sinemada “etrafımı rahatsız etmeyeyim” diyen asaleti arıyorum Gazi olmuş Antebimde.

Varlığını serveti ile değil de insanlığı ile sürdüren görgüyü arıyorum. Cehaletin dahi ahlakını arıyorum olmasa da bilgisi. Hakkı arıyorum verebilecek erdeme sahip kentlimde.

Caddelerde gezerken elini sıktığım, göz kırptığım, iki satır lafladığım, hal hatır sorduğum insanlığı arıyorum. Sıcak gülümsemeyi, dost bakışı, sevecen yüreği arıyorum Gazi olmuş Antebimde.

Kendi kültürümü arıyorum, Antep geleneğini arıyorum hemşerimi arıyorum Gazi olmuş Antebimde. Bir buçuk milyon nüfuslu kentte kalan yüz bin Gazi evladını arıyorum Gaziantep’ime göçen misafirlerimiz arasında. Bekliyorum, misafirlerimiz den kentin yaşam biçimine gösterecekleri anlayışı arıyorum ve onlara yardımcı olacak Anteplimi arıyorum.

İtibarımı arıyorum kentimin adı ile özdeşleşmiş. Ve bu itibarımı paylaşabileceğim misafirlerimi arıyorum hak edenlerden. Sözün söz olduğu, yüzün önde durduğu, hak ettiğine helalim dendiği, haysiyetini menfaatine teslim etmediği, kendini toprağına feda ettiği insanımı arıyorum Gazi olmuş Antebimde.

Atalarımız kemiklerini dahi birleştirebilmiş yatarken ebedi istirahat hanelerinde, fani dünyada ruhlarını ve benliğini birleştirebilen insanımı, bu birliği arıyorum Gazi olmuş Antebimde.

Hakkı olanlara haklarını teslim edebileceğim helalliği, kurtuluşu arıyorum.

Tüm Gazianteplilerin ve Gaziantepliyim diyenlerin, bu 25 Aralık Gaziantep’in Kurtuluş gününü saygı ve takdir ile ifade edenlerin Kurtuluş Bayramı kutlu olsun.