49. gün. Barış, empatidir.

49. gün
Barış, empatidir.
Önce savaş isteyenlerin yerine koymamız gerekir kendimizi.
Asla can veremeyeceği mükemmel bir varlığın, can verişini arzulayabilen zihniyetin yerine geçmeyi ve onun gibi düşünmeyi hiç birimiz kendimize yakıştırmasak da, ancak bu şekilde ismini koyabiliriz barışın.  
Ne yapar kan üzerinden mevki, makam, para, özgürlük ve türlü çıkarlar bekleyenler bilir misiniz?
Önce varoluşumuzdan getirdiğimiz özellikleri çözerler. Din gibi, dil gibi, ırk gibi. renk gibi... Sonra insanlığımızı unutturup, bunlara olduklarından fazla değer vermemizi sağlayarak, her özellikte ayrı ayrı bölerler. Adına millet derler, adına toprak derler, adına sınır derler. Parçalayıp yutmak kolaydır çünkü. Daha sonra bölücü başları harekete geçerler. Aynı silahı önce ötekileştirdiklerine verip seni öldürtürler, sonra sana verip onları. Bu şekilde kan üzerinden kurdukları imparatorluğun gücünü öyle bir hale getirirler ki, biz günü gelip de öğretilmiş saçmalıkları sorguladıktan sonra insan olduğumuzu hatırladığımızda, artık çok büyük bir düşmanla karşı karşıya kalmış oluruz. Tabi bu durumda çaresizliğimiz ve pes edişimiz bir süre sonra bizi de suskunluğa itecektir.
Önce susarız( Şimdi olduğu gibi). Sonra suskunların çokluğundan ve canilerin sefa içinde sürdükleri hayattan aldığımız ilhamla, biz de başlarız bölmeye. Artık iğrenç bir düzenin ve kısır bir döngünün sürekli işlemesinden başka, bu dünya için ve insanlar için tek bir faydamız olmayacak ve bunun verdiği rahatsızlığın hazmı bir süre sonra bizi zalimleştirecektir. Daha ne kadar bölebiliriz diye düşüneceğiz. Tırnağı uzunları, gitar dinlemeyi sevenleri, hayvanları sevenleri, vücuduna dövme yaptıranları ve daha neler neler.
Bugün size ne kadar saçma geldiğinin farkındayım. Tıpkı ilk insanın, bugünkü bölünmüşlüğümüzü mantıksız gördüğü kadar saçma geliyor söylediklerim.
O yüzden bu çırpınışım.
Ben susmuyorum. Birleşelim diyorum. Barış diyorum. Yokluktan var olup çoğaldığımız bu evrende, bu defa çokluğumuzu bölerek, yok olmayalım diyorum. Ölümden hiç bir şekilde kaçış yok.
Arkadaşlarım, kardeşlerim, dostlarım tüm insanlar vazgeçin susmaktan. Barış deyin siz de, birleşmeliyiz deyin. Bugün bize öğretilmiş ve bizi etiketledikleri saçmalıklardan vazgeçin. Önce insanlık deyin. Hepimizin sınırı Dünya, hepimizin kimliği insan olana kadar,
yaşasın barış!