- Kategori
- Anne-Babalar
ANNEM
Geçtiğimiz günlerde öğretmenler gününü kutladık.Tabi Hababam Sınıfı’nda geçen Mahmut hoca repliğiyle:’Okul dört duvarla çevrili,tepesinde damı olan yer değildir;okul her yerdir.’
İşte bu süreci ziyadesiyle yaşadığımız şu günlerde ‘öğretmenlik adına unutulmamak elbette gurur vericiydi.Her öğretmenin aldığı o sevgi kokan,çocuk masumiyetli mesajlar...Ha bir de kendi çocukluğumuza dönüp öğretmenlerimize attığımız mesajlar...Asıl mesaj neydi tabiki fazlaca çıkarım yapılabilir.
Bu öğretmenler gününde benim çıkarımım ANNEM oldu.İlk öğretmenim...En güzel öğretmenim...Tek harf dahi okumamamış, bir gün olsun okula gitmemiş o bilge öğretmenim...
Hemen her çocuğun ilk öğretmeni annesi değil midir sahi?! Dünyaya geldimiz anda duyduğumuz ilk koku o değil midir? Bundan mıdır her çocuğun sevdiği en kokunun anne kokusu olması?İlk duyuş, ilk görüş... İlklerin hepsi onunla değil midir?İlk kışımız,ilk yazımız,ilk baharımız hep onunla gelmiştir.
Şimdiyse yaz geçiyor,kış geçiyor,baharlar geçiyor ondan uzakta!Ne kadar mesafe ve ne kadar zaman girerse araya o kadar çok duyulur oluyor o koku;şefkat kokusu...
Geçenlerde şu diyalog geçti ilk öğretmenimle aramızda: ‘-Bugün tarhana çorbası kaynarken ocakta,iyice çektim içime.’
Annemin cevabı birebir şu:’Kokumu duyabilmek için mi?’
Cevabını bildiği bir soruydu bu.Benimse bilmeden de olsa sorduğum soruydu aslında.
Bazen öylesine ağır basar ki o özlem, imtihan olarak yeter insana.Kendi çocuklarımda(öğrencilerimde) dindirmeye çalıştığım o özlem şimdiler de daha da katlanır oldu.Her okul çıkışı annelerine kavuşacak olan çocuklarım mutlu ederdi beni,öyle bulurdum teselliyi.Kimi zaman da anne olmaya çalışırdım onlara –ki bunda çok daha fazla teselli bulurdum.-
Şimdiyse biz öğretmenler hem çocuklarımıza hasretiz hem annemize;hem öğrencimize hem öğretmenimize...
Kaç yaşına gelinirse gelinsin hep öğrencisi kalınan eli öpülesi o kadın...Mutfaktan gelmesini istediğiniz o tıkırtı,o yemek kokusu,tutmak istediğiniz kahverengi lekelerin düştüğü o ellerin sıcaklığı hatta ve hatta uyurken nefes alıp verişi...Hepsi ulaşılması çok kolay,elimizin altında bulunan şeylerdi.Şimdiyse neredeyse ulaşılmaz denilebilecek kadar kıymetli...
Şimdilerde daha çok özler oldum annemi...Daha çok anlar oldum;ve anlamanın henüz başındayım!..
Kısacası öğrenciliğimin hala ilk adımındayım...
-MS-