Bir maktulün günlüğü

Bir maktulün günlüğü...

-içimdeki boşluk asla dolmayacak biliyorum…diyerek devam ediyordu;    

 

Karanlık bir odaya giriyorum rutubetli ve nemli duvarında özensiz uygulanmış raflar, üzerinde binlerce kavonoz, içlerinde kurbanlarının kalpleri, hepside pespembe ışık saçan güçlü kalpler…İşte katilim orada yalnızlığıyla konuşuyor…‘bir zamanlar benim için ölen kadınlar nasılda bensiz ve çaresiz görünüyorsunuz’ diye keyifle gülümsüyor sonra karşısına geçip sigarasını yakıyor, meğer hep böyleymiş insan ölünce anlıyor.Yenik hayatını yalnız egosuyla besleyen, yalnızlığını biriktirdiği anılarınla büyüten sen keşke görebilseydin beni…yüzü düşüyor az önceki keyifli halinden eser yok, acı bir tebessüm dudağının kenarında beliriyor, aslında iliklerine kadar farkındaydı, o kalplerden birini sonsuza kadar sevebileceğini ama şans verebilseydi kendine düşüncelere dalıyordu. Aforoz edilenin tövbesi tutarmıydı ki, köprünün tam karşısı ışıl ışıl umut dolu onu çağırmaktayken, nasıl terk ederdi tek ve can dostu yalnızlığını, sonra bir kendine birde umuda baktı, haketmediğini düşündü, işte o an sonsuza kadar sürecek mühürlü beraberlikleri, verdiği bu kararla dahada perçinleşti…

 

'Hikayemiz devam edecek, belki burda belki yüreğimde şimdilik bukadar’ adı aşk olan bir yerden sevgilerimle…