Karanlıklar içinden

Karanlık zifiri karanlık

hayal edebiliyor musun?

Her yer karanlık,

edemezsin.

Hiç ses yok, kimse dokunmuyor sana

çünkü senden başka canlı değil cansız bile yok.

Kör değilsin dilsiz değil sağır hiç değil

ama bağırıyorsun sesin çıkmıyor,

kendi sesini duyamıyorsun,

kendine dokunuyorsun

varlığını hissediyorsun ama

neredesin, bilmiyorsun.

Yol mu var önünde

uçurum mu, belki de

cennetten bir köşe

ama bilmiyorsun.

Bu bilinmezlik öldürüyor seni.

Bekliyorsun.

Ama neyi beklediğini bilmiyorsun.

Saniyeler saatlere dönüşüyor,

zamanı hissedemez oluyorsun.

Karanlık

sadece karanlık

ışığın tamamen yok olduğu

katran karası bir dünyasın.

Hayal kuramıyorsun

hayallerin karanlık,

rüya göremiyorsun

rüyaların...

Birden uyanıyorsun

kan ter içinde.

Bir ohh çekiyorsun.

Ayın ışığı vuruyor odana

pencerene koşuyorsun.

Camı açıyor derin bir iç çekiyorsun.

Sonra dışarı bir bakıyorsun.

Herkes senin gibi

pencerelerinde,

hep beraber bir ohh daha çekiyorsunuz.

Sonra birden bir şarkı yükseliyor gökyüzünden,

hepiniz pürdikkat gökyüzünden gelen

sizi hayata bağlayan bu şarkıyı dinliyorsunuz.

Ve sanki onu görebiliyor gibi bir de

sesin geldiği gökyüzüne bakıyorsunuz.

Şarkı çok tanıdık mırıldanıyorsun.

Sonra birden irkilip uyanıyorsun.