Ülkem kan ağlıyor..

Ağlıyorum, ağlıyorum, yine ağlıyorum... Neye yararsa? Nasıl bir vicdandırı sorguluyorum?

Ne uğruna diyorum. Öldürmek, bir canı bir fidanı yok etmek.

Bugün içim yandı bir kez daha, bir şeyler koptu gitti.
Gözlerim ısındı, ıslandı, yaşlar oluk oldu aktı.
Günlerdir olduğu gibi...
Ama bugün kendi hayatıma ağlamadım.
Yitip giden canlara ağladım.

Yüreğinden bir şeyler kopan, yemeyip yediren, "oğlum asker" diye gururlanan o ailelerin yerine koydum kendimi. Acılarını hissedebilmek mümkün mü? Benim kalbim bu kadar acıyorsa onlar neler hissediyor kimbilir?

O babayı düşündüm, "Ohh oğlum askere de gitti, bir gelsin işimin başına o geçer artık, bir de evlendirdim mi kucağıma torunumu aldım mı değmeyin keyfime" diye konuşan babayı...

O anneyi düşündüm. "9 ay içimde hissettiğim boncuk gözlüm büyüdü de asker oldu, yurdu koruyor" diye arkasından gururla el sallayan anayı düşündüm.

Boğazına bir yumru dayanmış, "Oğlum şehit oldu, feda olsun vatana" diyorlar şimdi...

Ne denebilir böyle bir günde.. Nasıl avutabilir insan o anayı, o babayı, o kardeşi, o yari, o hemşehrisini, o yurdun insanını.. Hangi anne bugün oğluna daha bir sıkı sarılmamıştır, hangi baba şöyle ensesinden çekip oğlunu "hadi oğul birlikte biraz gezelim" dememiştir, kaç kişi sarılmıştır telefona, "öylesine sesini duymak için aradım" dememiştir evladına...

ÖLÜM ve öldürmek... bir cana kıymak.. bir an sanki çıkıp dağlara bir askerin canını alanı on kez öldürebilirmişim gibi geldi.. ama ben yapamam dedim.. onların da bir anası bir babası var dedim..

Peki ne için bütün bunlar..

Yok yok yazamayacağım.. İçimde kıyamet kopuyor.. lanet okumaktan ağlamaktan başka hiç bir şey gelmiyor içimden... gözyaşlarımın arasında tuşları göremiyorum, yazdıklarımı dönüp okuyamıyorum..

Bayrağımı astım camıma... dönüp ay yıldızlı al bayrağıma bakıyorum.. Uğrunda dökülen kanlar, uğrunda yitip giden canlar..

Sevgili Mehmetcik sana sonsuz teşekkür ederim.. Huzurum için çarpıştığın için...
Sevgili şehitler rahat uyuyun.. N'olur bakma gözümün içine nasıl rahat uyuyayım der gibi.. Sen vazifeni en iyi şekilde yaptın.. Şehitlik makamı ananın ak sütü gibi helal sana...

Haydi halkım.. Sizi anıyoruz, sizi seviyoruz diye bağıralım.. Bayraklarımızı asalım evlerimize, arabalarımıza.. Bir siyah kurdele iliştirelim arabalarımızın antenlerine, çantalarımızın kenarına..

Ülkem kan ağlıyor...

Şehitlerimiz rahat uyusun.. Gün ağlayıp sızlama günü değil, harekete geçme günüdür..

Savaşlar olmasın, fidanlar ölmesin..

Ha bir de teşekkür Fenerbahçe'ye.. 34 yıllık bir Beşiktaşlıdan kocaman bir teşekkür sana Fenerbahçe.. Duyarlılığın için, iptal ettiğin konser için.. Bir yanım Fenerbahçeli artık.. Hiçbir sevgim için yapmadığımı yaptırdın bana bugün... "Yaşa Fenerbahçe" sloganını bana söylettin bugün...

21/10/2007