Beysefâ ŞANSINOKSAN, garip bir küçük memur; Durumu, nerden baksan değil dörtbaşı mâmur. İç güveyi almışlar konak misâli eve, Henüz çok yeni evli; katlanır(!) seve, seve. Maaşı..
Mazı Dağı, akşam olur.. simlenir.Özlem yağar gece, hasret çimlenir.Karasazlık ne yayladır, ne yazlık(!)Komandolar, koşar adım dinlenir.Şakağımdan süzülen ter, kolonya;Yerd..
Yine mi sen?! Gönlümden zorla söküp attığım;Yine mi sen?! Aklımdan, az evvel çıkarttığım;Yine mi sen?! Kalbiyle, vicdanı yosun tutmuş;Yine mi sen?! Vaktiyle sevenini, unutmuş(!)Şart..
Gün gelir ki: Duygular, birikir.. yoğunlaşırVe kalem, sahibini, alır kâğıda taşır.İnsanoğlu, şiire, işte! Böyle bulaşır.Denemesi bedâva: Kendin yaz, kendin şaşır.Neticeyi görürsü..
Aşk’ ı, milim - milim sindirdik senle;Yıllanmış hasretler, dindirdik senle;Derya’ ya, Güneş’ ler indirdik senle; Akşam’ ı allayıp.. pullayamadık.Gönlü, muhabbete kandırdık senl..
Gülenle mutlu, ölenle üzgünEğriyle eğri, doğruyla düzgünGüçlüyle güçlü, yorgunla bezginOlamıyorsan olmayı bekle...Sahilde sandal, okyanusta yatOrmanda bir dal, harmanda hasat<..
Özgeçmişe cilt yetmez gibi gelir hatıra. Y.Özkan Şentürk sığdırır 7-8 satıra: Otuzlu yıllardaydı..
