Hatırladığım en eski şey dört yaşıma dayanıyor, erkek kardeşimin doğumuna. Gümüşarayıcı Sokak'taki iki katlı, bahçeli müstakil kira evimizde alt kattaki oturma odasındayız. Odanın ortasında..
Çocukken insanın algıları ne kadar farklı oluyor. Yaş mesela; ben çocukken bugünkü yaşıma geldiğimde unumu eleyip eleğimi de duvara asmış olacağımı düşünürdüm:) Mutlaka evlenecektim..
Dünkü yazımda, sadece kitaplık kaldı yeni evimde yerleştireceğim demiştim. Akşamları yavaş yavaş diziyorum raflara. Ama bu akşam hiç bir şey yapamadım, çünkü kolilerden birinin içinde öyle bir şeye..
Bir zamanlar hamamlar vardı hayatımızda. Termosifonlar, şofbenler, kombiler olmadan önce. Biz çocukken. Çocukluğumun sokağı Gümüş Arayıcı'daki müstakil evimizde bunların hiç..
Yirmi yaşındaki Nurten ile karşılaştım bugün. Yirmi yaşından otuz dört yaşına kadar, evinden fazla zaman geçirdiği mekanda dolaştık onunla. Gencecik, içi kıpır kıpır, yerinde duramayan, gel..
Üsküdar İstanbul doğumluyum ve halen burada yaşıyorum. Okumak, yazmak ve seyahat etmeyi çok seviyor..