Ben çocukken -1

Çocukken insanın algıları ne kadar farklı oluyor.

Yaş mesela; ben çocukken bugünkü yaşıma geldiğimde unumu eleyip eleğimi de duvara asmış olacağımı düşünürdüm:)

Mutlaka evlenecektim, mutlaka bir çocuğum olacaktı, hem de erkek olmalıydı nedense; ve ben artık çoluğundan çocuğundan başka hiç bir şey düşünmeyen bir ev kadını olacaktım.

Bakın burası ilginç, ev kadını kısmı yani. Bizim ailede çalışmayan kadın hiç görmedim desem yeridir, annem dahil biz, kadınları hep çalışıp para kazanırken gördük. Hepsi kendi kararlarını kendi verir, dimdik ayakta dururlardı zorluklara karşı. Hayret, buna rağmen ben bir ev kadını olmayı düşlüyordum.

Tabi ki evlendim, bir de çocuğum oldu, hem de erkek:) ama hiç bilmedim ev kadınlığı ne demek? Küçücükken yuva ile tanışıp evden bir çıktım, çıkış o çıkış. Kesintisiz okul hayatı ve daha okul bitmeden başlayan, kesintiye uğramadan devam eden bir iş hayatı.

Gelenek devam etti yani.

Neden erkek çocuk istiyordum, o yaşta bu ayrımı niye yapıyordum, onu da anlatırım bir gün. Tuhaf bir hikayesi var...

Tekrar başa dönersek, geldiğim yaş daha ne ki?:)

Hayatın kırkında başladığına inanan bendeniz için yaşım henüz 6'dır:)

Daha çoook zaman var büyümeye...