Ölüm, uzun uzun susmaktır... Sonra küçük bir fısıltı, ardından birkaç beyaz sözcük Ve bir ses duyumuyla, yeniden başlar hayat... Küçük adımları birleştirdiğinde kocaman bir geçmiş bulursun ellerind..
Kendime, neden yazma ihtiyacı duyduğumu sordum... Özgür olduğum, daha doğrusu, en özgür olduğum alanın, kağıt üzeri olduğunu gördüm... Bu alanda herşey mümkün. Ağlamak ve gülmek... Hüzün ve sevinç..
Beni bir dağın başında kimsesiz bıraksalar, ben yine de yazardım sanırım. Doğduğumdan bu yana yaz..