Ne çok özledim seni, kokunu, bana dokunuşunu... Unutmam gerekirken herşeyini, ta baştan yaşıyorum yeniden seni... Ne değişen şehir, nede değişen mevsimler unutturuyor senelere inat seni bana... ..
Yine gözyaşlarım senin için süzülüyor yüreğimden gözlerime... Yine senin için, içimde kopan kasırganın acısının dindirilemeyişi... Ve yine senin yüzünden yıllara meydan okuyan anlamsız koca bir aşkın..
Bir hayat çalınabilir mi insanın ellerinden? Aşk bunu yapacak kadar hain olabilir mi? Ona gösterilen özene rağmen bu kadar nankör? Ya da bu kadar acıyı veren o aşkın sahibi mi suçlu olan? Bu kadar zor..
Zamanın her yaraya ilaç olduğu bir şehir aradım. Ben ararken zaman dibe çöktü ben bekledim, acılarım köreleceğine alevlendi ben bekledim... Sonunda zamanın sadece senin özleminle beni tükettiğini fark..
Tek kelimelik bir oyun bu. Başlangıcı da bitişi de aynı olan ama inatçı bir oyun. Yaralayan, kanatan, zaman zaman uçurumun kenarına getiren ve yine kendisinin uçurumdan kurtardığı bir oyun... Oyunun..
Yalnızdım... Varlığını en çok hissetiğim anlarda bile. Bunu fark ettiğimde ise karanlık her yanımı çoktan sarmıştı . Ne kadar basit gibi gözüken oysaki gerçekte ne kadar karmaşık bir denklemin içindey..
Yazmayı seviyorum... Hayatın ifade edilebildiği ender şeylerden biri kelimelerin geçişi çünkü...&nbs..