Temiz havadan başı dönüyordu. Denizden esen rüzgara karşı şöyle salına salına yürümeyeli ne kadar olmuştu? Yoksa hiç olmamış mıydı?.. O kadar uzun zaman olmuştu ki, hiçlik kadar önceydi sanki. Der..
“Bitti.” dedi, daha çok kendine. Ondan başka duyacak kimse de yoktu zaten.Ne vardı sanki bu kadar bekleyecek, olur olmaz sebeplerle hem kendini hem de… hem de… hem de… (- Düpedüz..
Parmağımda mürekkep yarası…Kışları özlem tüter Ermenek’in bacalarından. Rüzgar, hikayeler döndürür sokaklarında kah bugünden kah unutulmaya yuz tutmus eskilerden. Zaman, kalın bir buz tabakası a..
Göze uzak, gönüle yakın olmaktır dileğim. Keyifli okumalar dilerim. ..