Yine kendimi buldum bir yerlerde, körelen istidadımı bileyebilmek ümidi ile. Şimdiye kadar okunsun diye yazdığım her cümlenin sonunda, hüsran öcünü aldı ruhumun sularından. Bilinmez yağmurlarım. ..
Bugün de dünün yarınıydı. Hatta sanki dündü, dünün de ondan önceki dünle bir bağlantısı olmalıydı... Sanki her gün, geçmişteki günlerin tekrarı. Bir gün güzel, ikinci gün güzel... Üçüncü fiyasko.....
Bir toplum için en önemli unsurlardan biridir dil ve tabii kültürünü en iyi şekilde aktarabileceği araçtır. Yabancılaşan bir dil, yabancılaşan bir nesle ve o nesil ise aktarılması gerektiğini düşün..
Ve zaman çılgına döndü adeta "boş" sıfatıyla karşılaşınca... Bunca zamandan sonra; aşağılanmak, hafife alınmak ağır bir yük gibiydi kadranına. Zamanın geçmesini "boş boş" oturup bekleyen insanların..
Zamanın körelttiği istidadımı bileyebilmek gayreti içerisindeyim. Ne bileniyorum ne bileyebiliyor..