ASLAN DAYIM Can 6. sınıfa başlamıştı. İlk gün yeni öğretmenlerle tanışmış ve okul çıkışı neşe içinde evine dönüyordu. Fakat evin yarı aralık kapısını, içeri girmek için iteklediğinde, önc..
Ertesi hafta, Hasan, Cemile’nin söylediklerine uydu ve Pazar yerinde alışveriş için dolaşan Nilüfer’e yanaşıp konuşmayı başardı. Hasan’ın ne kadar utangaç olduğunu Cemile’den öğrenen Nilüfer, çekin..
-Bu bahar gününde parkta hava çok güzel. Temiz hava, yemyeşil bir çevre, neşeli insanlar, ama.. bunların hiçbiri yeşil kazaklı kız kadar dikkatimi çekmemişti, ne kadar güzel, gözlerimi ayıramıyor..
Uzun bir yolculuğa çıkacak gibi Yürü iskelede Yavaş, sakin ve huzurlu …seni bekleyen bir kayık veya gemiye doğru Her zamanki gibi, al yanına Asla geride bırakma hat..
Kaçmak istiyorum,Kaçmak... son trenle, Hüzün...Yarın beni bekleme Nice derde mesken ettim bu ömrüİçimde nice ümit öldü gayri yolun sonu göründüHüzün...Yarın ben..
Bağa girdim üzüme Çubuk değdi gözüme Çağırdım da gelmedi Darıldım sevdiğime Çankırı yolları buz, Gel beraber gezelim. Tut ellerimden kız Sonra kayar düşerim Bi..
Cezamı kestiler artık, Ellerim bağlı, kalemim kırık. Eh… dünya! sevmedin beni Bilirim, ağlatmaz seni bu ayrılık Boynumda ilmikler düğümlenir Gözüme bağlanır gece Her ne..
07-07-2008 20:30 İstemiyor seni artık, bu yol, bu sokak, bu şehir Gün sana doğmayacak, oynama kelimelerle ey şair, Ya..
Bir baba ve çocuğu parkta yürüyorlardı. Çocuk şımarıkça babasını çekiştiriyordu. Ne görse almak istiyor, babası da onu hiç kırmıyordu. -Ben biricik oğlumu üzer miyim hiç! Her istediğine k..
Hatırlatma--Güldürme beni, ismini bile bilmiyor musun?-Ne bahaneyle soracaktım ismini. Sizde kaldığımız akşam kimse ismini söylemedi ki ne yapayım. Annen de baban da ‘Yeğenim aşağı, yeğe..
Şair-Yazar: Ahmet Ünal ÇAM 1967 Çankırı doğumluyum. Hayatımın çoğu Ankara'da geçti. Kamu'da çalışı..