Dün beni İstanbul'un nem kokan sokaklarında görmüşler Yaşanmışlık çökmüşmüş yüreğime, hüzün çökmüşmüş gözlerime Ne selamlarını almışım gelip geçenlerin ne demişim bir merhaba tanıdıklara Atarke..
Anladım ki mutlulukların en büyüğü o zaman yaşanırmış. Karşılıksız sevmenin ve vermenin huzurunu yüreğinin derinliklerinde hissetmekmiş annelik. İlk önce onu, herşeyde onu, kendinden çok on..
Bir sabah uyanıp da çıkacaksın yola ne yöne gittiğini bilmeden. Bırakıp da ardında dertleri bir bir silkinivereceksin tüm yorgunluğundan yaşamın. Açıp da bembeyaz bir yelken yeni ufuklara, alışacaksı..
''Bir sonbahar akşamı. Eylül ayı olmalı... Batan güneşin ışıkları iki katlı köy evinin camlarından yansıyor. Bir renk cümbüşü ki sorma... Koyu yeşile boyalı dış kapının önünde üç kişi... Bir erke..
Oturmuşsun çay bahçesine, sahilde. Deniz seni seyreder sen denizi... Sarılıp da kabanına daha sıkı, unutursun üşüdüğünü çayın gelince. Çayın mı demli sen mi demli? Hatırlarsın bir bir eski dostların..
1979 doğumlu. İstanbul Üniversitesi Kimya Bölümü ve İstanbul Üniversitesi Kimya Öğretmeniği Tezsi..