Ne olay yaşarsak yaşayalım duyduğumuz cümleler bellidir. Zamanla geçer, zaman neye iyi gelmedi sanki? Tek ilaç varsa o da zamandır. Ya bu cümleleri söylerken karşı taraftaki insan..
Güvenmek birine sırtını yaslayabilmekti. Derin bir denize kendini sorgusuzca bırakabilmekti. Nefes almana birinin yardım edebilmesi gibiydi. Ya da dikenlerle dolu bir yolu sorgusuzca geçebilmekti. ..
Cesaret neydi? Yanan ateşe atlayabilmek mi yoksa derin denizlere bir nefeste boğulabilmek mi? Yoksa tehlikeli yollarda saatlerce koşabilmek mi? Kimine göre bunların hepsi cesaret iken kimin..
