Baharla gelmişim dünyaya, nisanın 5’inde gözlerimi açmışım hayata... Her yer rengarenk, mis kokulu ebruli çiçek açmış o zamanlar... Ondan galiba hep ebruli bir resim çizerim kendime...

Uzun zamandır sadece kendime yaziyorum, sanırım ortaokul yıllarımda başladı; bir kağıt aklığına dökmeye başlayalı içimi... Belki de sorgusuz sualsiz olduğundandır yazınca rahatlıyorum, içimde bir yerlerde taşların arasından bir papatya açıveriyor... Gülümsüyorum;)

Aslında itiraf etmek gerekirse içimde bir türlü kelimelere dökemediğim fırtınaları buradaki hiç tanımadığım güzel insanların kelimelerinde bulunca, dedim belki ben de birileri için tercüman olurum ve bir papatya da ben onlara hediye ederim...

Biraz da haykırınca böyle ele güne karşı içimi belki biraz rahatlarım dedim (bencillik yapmıyorum değil mi?)

Dahası İzmir’de yaşıyorum. Otuzlu yaşlara merdiven dayadım... İktisat ve halkla ilişkiler okudum, her iki dalımı da barındıran bir işim var...
Yazdıkça anlatacağımdan susayım artık... Son olarak şimdiden diyorum ki "iyi ki gelmişim" , herkese İzmir’den bir demet papatya ile merhaba....