Şu an özel bir sektörde grafikle uğraşıyorum. Ama birçok insan gibi asıl yapmak istediğim bu değil. Ama asıl mesleğimede ulaşıcama inanıyorum. Edebiyatla tiyatroyla ilgilenmeyi seviyorum, zaten hep tiyatro oyuncusu olmak ve yazar olmak hayallerimi süsler. Hayallerimin gerçekleşeceğine inancım olmasa mutsuz bir insan olarak yaşardım.

Hep hayalini kurduğum İstanbul üniverstesi edebiyat fakültesini 15, 20 puanla kaçırdım. İstanbul olmazsa hiç olmasın dedim. Şaka biyana ailemden uzakta kalmak fikri pek hoşuma gitmiyordu bi de biraz huysuzumdur herkesle yaşayamam ben:) burda birçok aşığı olan bu şehirde kalmayı tercih ettim ve açıköğretim fakültesi türk dili ve edebiyat bölümünü seçtim. Çok kızdılar bu puanla neden bir yerlere gitmedin die ama bilmeden etmeden kızmak zaten biz insanların en büyük problemi değil mi??