Sıcak bir Ağustos günü 16:15’de Gönen Devlet Hastanesinde şimdiki gibi tombiş yanaklarım, çekik gülen gözlerimle, hala "güzel mi, çirkin mi?" olduğunu anlayamadığım bu dünyaya gelmişim. İlk 14 yılımı Gönen’de geçirdikten sonra ailecek İstanbul’a göç ettik. Nasıl da boşmuş Gönen aslında. Burada görülüp, yaşanacak o kadar çok şey varmış ki…

Yaşadım, gördüm, öğrendim, tanıdım…

İyiler tatlı birer anı olarak kaldılar geçmişimde. Kötülerden ise oldukça önemli dersler aldım hayata dair. "İyi ki de yaşamışım" diyorum.

Okuldu, işti derken bu günlere sanki göz açıp kapayana kadar geldim.

Hatta birde araya bebek isteğimi sıkıştırdım ki, hayatımın en muhteşem mutluluğunu kızımı kucağıma aldığım gün gözlerimde mutluluk yaşlarıyla yaşadım.

Onunla dünyam daha bir başkalaştı, daha bir güzelleşti…

Şimdi 6,5 yaşında ve bana o kadar çok şey öğretti ki...