Yıllar önce yoksul ve uzak bir köy okulunda minik bir öğrenciyken öğretmen olma hayali kurmuştum. Hiç de imkânı olmadığı halde yoksul babam, bu sevgimi ödüllendirdi. Öğretmen okulunu, babamın özverisiyle ve okuma aşkımla bitirdim.

3 yıl köy okullarında öğretmenlik ve yöneticilik yaptıktan sonra Pedagoji (Eğitim) bölümünü kazandım. Eğitim uzmanı, Rehberlik Araştırma Merkezi Müdürü ve İlköğretim Müfettişi olarak çalıştıktan sonra istifa ederek dershane öğretmenliğine geçtim.
Çocukluk hayaline ulaşmış bir öğretmen olarak diyebilirim ki çocukluğumdan beri çocuklarla yaşıyorum. Çocuklarımızın gözlerindeki ışık bana daima yaşama sevinci, onların sevgisini kazanmak da çalışma gücü verdi.

Öğretmenlik, belki de bu nedenle dünyanın en güzel mesleği. 30 yılı aşan meslek hayatımda çocukların dünyasını tanımış olmanın verdiği gücü ve bana kazandırdıklarını ara sıra burada sizlerle paylaşmaya çalışacağım.

Ayrıca meslek hayatım boyunca ülkemizin eğitim sorunlarına karşı duyarlı kaldım. Bu ülkenin çocuklarına daha iyi eğitim koşulları hazırlayabildiğimiz kanısında değilim. Tersine benim gençliğimde tartıştığımız sorunlar daha da büyümüş olarak yeni kuşaklara devredildi.

Ama yinede daha iyi bir gelecek umudumuzu kaybetmeden sorunlarımızı tartışmalı ve Atatürk’ün gösterdiği “çağdaş uygarlık” hedefinden asla vazgeçmemeliyiz.
Bu ülkeyi, bu ülkenin insanlarını ve çocuklarını çok seviyorum…
Saygılarım