Hayattan alıyorum bütün kaynağımı. Sokağı takip ediyorum, insanları gözlemliyorum, kendimi sorguluyor, geçmişle hesaplaşıyorum. Geriye dönüp bakınca, aslında çok hikayem olduğunu fark ettim ve uzun bir süre öykülerimde kullandım, şimdi de resimlerime taşıyorum. Çocukluğumda en çok 12 Eylül’ü ve hemen öncesini hatırlıyorum. Sekiz dokuz yaşlarımdaydım, o zamanlar Kars oldukça hareketli bir şehirdi. Bizim mahallede o hareketliliğin doruğundaydı, işte şimdi sosyal gerçekçi bir üslupla aklımda kalanları farklı teknik ve malzemelerle resimlerime yansıtıyorum. Yitirilmiş hayatların izlerini sürüyorum. Yaşarken ölenlerin, hiçbir neden yokken ölenlerin izlerinin peşindeyim.