Kalenderce yaşarım. Okurum, gezerim, Çocukluğum şanslıydı; özgürlük en büyük mükafatım. Hiç bir kalıba sokulmadım, kutsallık ailemden gelir; şiir yazarım, şiirsel düşünürüm. Sistem zihnimi sakatlamasın diye aklıma sahip olurum. Yoksa sistem bana zil takar oynatır. Ruhumun enerjisini tüketir. Üniversite okudum bir kenara bıraktım. Sağlıklı bir eğitim değildi. Farkındalıkla, dikkatle hayatı gözlemledim. Bu benim güzel şansımdı. Hakikat yolsuz bir ülkedir. Size ait bir gerçektir. Düşünce sürecimin bilincine vardığımda düşünmeye başladım. Sonra bana dayatılan tüm şeylerin farkına vardım. Aklım şimdi bana geçti. Koşullanmanın dayanılmaz hamallığını yaptırmışlar. İşte özgürlük bu...