Aç adamın, tok arkadaşı olmaz!

Sosyal çevrenize, yakın ilişkide olduğunuz insanlara, dikkatlice bakın hele bir... Sizin ekonomik gücünüz neyse, etrafınızdakiler de genellikle yakın ekonomik güce sahiptirler. İçinden gelip topluma katıldığınız sosyal sınıfınız, hangi halk tabakasına mensupsa, sosyal çevreniz de sizinle aynı sınıfta olanlardan oluşur.

" Davul bile dengi dengine çalar! " atasözümüzü ilk anda pek çok kimse kabul etmek istemese de; bu söz, toplumsal gerçeklerimizden belki de en önemlisine işaret eder.

Tabi ki, zaman zaman birbirlerinden çok farklı sosyal sınıflara ait olanlar, beklenmedik, şaşırtıcı dostluklar kurabilirler. Ancak bu kişiler, bir elmanın iki yarısı kadar birbirini bütünleyen, dengeleyen kişilik özelliklerine sahip değillerse, bir gün, bir yerlerde dostlukları ya sekteye uğrar, ya da tamamen biter.

Buna sebep olan en temel neden, yaşamda varolmak, varlığını sürdürmek açısından birbirinin tam tersi felsefeleri, paradigmaları temsil ediyor olmalarıdır.

- Tok, her şeyden önce ekonomik gücünü korumaya, her fırsatta sahip olduğu maddi kudreti büyütmeye çalışır. Aç adam, her şeyden önce karnını doyurmak, günlük nafakasını çıkarmak derdine düşmüştür.

- Tok adam, varlığıyla ilgili, gücünün sınırları konusunda, tereddüte düştüğü an, kendisine yakınlık derecesine bakmaksızın; gözünü bile kırpmadan, karşısındakini harcayabilir. Buna karşın, kaybedecek hiçbir şeyi olmadığından olsa gerek; insani yönü, tok adamdan çok daha güçlüdür; aç adamın... Kendine zarar verdiğini bildiği sevdiklerinden bile kolay kolay vazgeçemez aç adam...

- Tok adamda, muhattabını ekonomik gücüne göre katagorize etmek ve buna uygun biçimde davranmak, neredeyse bilinçaltı bir refleksle otomatiğe bağlanmışken; aç adam, açlığından hırs, kıskançlık ve kompleks üreten biri değilse, karşısındakini de kendisi gibi görür genelde...

- Tokluk düzeyi fevkalade olan kişi, neredeyse yaşamının tüm zamanlarını sosyal rollerinin ona biçtiği tiyatroyu kusursuz biçimde oynamaya adamışken; aç adam, açlığının derdinden, karşısında oynanan tiyatronun bile farkına varmaz, varamaz çoğu zaman.

- Tokluk düzeyi yükselen insan, gittikçe bencilleşip yanlızlaşırken; aç adamın çevresi, tok adama inat, alabildiğine kalabalık, alabildiğine şenlikli ve hareketlidir.

- Tok adam, parasını, yaşamında karşısına çıkan her sorunun, tek çözüm aracı olarak görür. Ve güçlendikçe, paraya daha fazla tapar hale gelir. aç insan tüm umudunu, bütün geleceğini sosyal dayanışmasından alacağı pozitif enerjiye bağlamıştır.

Tabi ki, doğuştan, doğasından kaynaklanan nedenler yüzünden, hem alabildiğine tok, hem alabildiğine insan olan kişilik modellerine de rastlansa da; dünyanın tüm sosyal topluluklarında...

En temel toplumsal gerçek, değişmez dünyanın hiçbir yerinde: " Davul bile dengi dengine çalar! " Çünkü ne yazık ki: " Tok, açın halinden anlamaz! " İşte sırf bu nedenledir ki:

Aç adamın, tok arkadaşı olmaz!

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.