Acep bana mı ?

Alışmışım ruhumun mateminde kapanmaz yaralar açmaya. 

Duymazdan gelmişim yas eden günlerden kaçışı yarınlara. 

Bir yalandır gidiyor , alışmışım hiç sorma. 

Söyleselerde kanmaz olmuşum dost , acep bana mı ? 

O giderken yanmış ya bu cihan. 

Söndürmeye kalmamış bende derman. 

Derman olsa da bir bakan,  

Olmayınca bilmez gönül , acep bana mı ? 

Uykusunda bile seven yüreğe ,  

Dar mı bilmem ki bu yalan cendere,  

Sustuğu günden ta bugüne,  

Yazarım ki desin , acep bana mı ? 

Derdim var , derler; dertsiz olmaz,  

Duymaz oldum, sessiz olunmaz ,  

Derde koşmayana dost bulunmaz,  

Koşar nefessiz görmem, acep bana mı ? 

Gül diye diktiği topraklar ,  

Al diye sevdiği yanaklar olmuş. 

Kızıl gül olur gülünce,  

Al diye uzatır alsam, acep bana mı ? 

Sen ki görsen de bilmem yanar mısın ? 

Taşı dağda görüp, taşa sorar mısın ? 

Taşta ancak olan bu inadı,  

Dağdan aşıp sorsan, acep bana mı ?