Acı ama gerçek

Bu sabahta her zamankinden farklı değildi. Aynı şekilde kalktım yataktan, aynı şekilde evden çıktım, aynı otobüslere bindim her şey aynıydı akşam eve giderken bir ambulans yanımdan geçti o kadar çok acıklı çalıyordu ki siren sesine içim ürperdi ve düşündüm. Acaba içinde yatan hasta içinde sıradan bir gün müydü? Aslında her an her şey başımıza gelebilir ama biz bir hırsın içinde sürekli koşturmaca sanki hiç bitmeyecek bu dünya sanki hiç ölmeyeceğiz. Belki bir saniye sonra bu hayatta olmayabiliriz. Kimsenin anlaşması yok ki, onun için içinden geldiği gibi yaşamak lazım hayatı, istediğini yapmak lazım. Seviyor musun? gizlememek lazım, boşuna kalp kırmamak lazım.

Mesela birisi öldüğünde arkasından hep kötü olaylar değil , iyi olaylar hatırlanır ya o ölen senin konuşmadığın biriyse, yada senin kırdığın biriyse o zaman o vicdanın seni rahat bırakır mı? Bir ömür boyu unutmak istersin ama olmaz. Kimimiz bir kere söyleyip on kere yutarız lafları. Doğrusu söylemek lazımsa bende yapmıyorum. Ama yapmak gerek. Kiminiz içinizden şunu söylüyor olabilir yapmak gerek, .etmek gerek, bize yapılan haksızlıkların hesabını kim verecek peki beni kıranların hesabını kim verecek bunun cevabını geçte olsa buldum. Zaman ve vicdan verecek. Sen iyilik yaptığın süre içersinde o insan sana kötü bile davransa gün gelecek utanacak. En azından onun ölüm haberini aldığın zaman vicdanın rahat olacak ama ya o senin haberini aldığında, keşke diyecek keşke ona böyle davranmasaydım keşke ona şunları yapmasaydım diyecek onun için ölümü bir an bile unutmadan konuşmak, yaşamak gerek.