Açık aşk mektubu

Şimdi bu masanın başında oturmuş, bir elimde kahve fincanı, bir elimde kalem, çalışıyormuş gibi yaparken aslında ben seni düşünüyorum. Yan masada oturan arkadaşım, yeni bir fikrin peşinde koştuğumu sanıyor.Oysa ben senin gözlerini yakalamaya çalışıyorum. Soru soruyorlar bana gerekli -gereksiz ya da önemli - önemsiz..Sinir oluyorum canımın içi arkadaşlarıma, seninle benim aramıza giriyorlar..

Bir şarkı doluyorum dilime , içimden usul usul söylüyorum, sanki senin kulağına söylermişim gibi . İş , toplantılar hiç umurumda değil bugünlerde , ben bütün mesaimi sana harcıyorum. Kimseye söylemiyorum seni , adını tekrarlıyorum defalarca kendi kendime, saklıyorum seni içime . Taammüden aşkımı büyütüyorum sana , vuslata erdiğimde unutmak o anı mümkün olmasın diye...

Çokca duydum buna benzer şeyleri başkalarından.Belki de hissettikleri aynı şeylerdi. Ben de söyledim evvel zamanlarda derinden sevdiğimi birilerini . Ahir zamanlarda da muhtemeldir ki sevilebilir başka birileri . Ama ben , şu anda , beni buraya getiren bütün yaşanmışlıklarımın bilincinde olarak , bundan sonra olabilecekleri az çok tahmin ederek, daha önce hiç olmamış gibi , inanırken bunun sonsuza kadar süreceğine bütün kalbimle , aşktan gelecek bütün acıları göze alarak , sargı bezleri ceplerimde , yelken açıyorum senin sevgine..

Birazdan kalkacağım bu masadan , arkadaşlarımla olağan akşam konuşmaları yapacağım . Kıkırdayacağım bazı dedikodular üzerine . Belki bir kahve içeceğim. Sonra işle ilgili ne varsa burada bırakıp , bir tek seni alıp yanıma gideceğim evime. Bu esnada, eğer gözlerin gözlerimle buluşuverirse değmesin kimse keyfime .