Acılar ya taş yapar insanı, ya heykeltraş

Yaşanan,  güzel şeylerin yanı sıra,acılarda hayatın bir parçası.Yaşanan, her acı bizi daha güçlü yarınlara hazırlar.Mantıgımız ve duygularımız arasında, metcezirler yaşarız. Duygularımıza yenilirsek eger, gücümüzü kaybederiz.Yenilgide bununla gelir. Mantığımızı kulllanmayı seçersek, yüreğimizi taşlaştırmış, kazanmak için mücadeleye başlamışızdır.

Taşlaşmış bir yürek derken, kelime olarak size itici gelsede, sizden ricam, bunu, kendimize ve yanımızdakilere, faydalı olmak adına, büründügümüz geçici bir zırh anlamında algılamanız. Bir önceki yazımda, uzun zaman, hastanede kalmak zorunda, oldugumdan bahsetmiştim. İşte ,bu zorluklarla mücadele, etmenin, tek şartı güçlü olmak.

Bunları yaşarken, neleri yapmadıgını, neleri erteledigini düşünmeden  edemiyor insan. Hayata bakış açısıda degişiyor  böylece. Daha önce, kendinizden önce gelen, herşeyi ikinci plana atıyorsunuz. Kendinizi önemsiyorsunuz. Çünkü siz iyi  ve güçlü degilseniz, başkasınada faydanız dokunmuyor.

Doğan güneşin farkına varıyorsunuz. Aslında yaşamınız boyunca her gün doğan güneş, başlıyan yaşamın içindeki telaşa, karışıp giderken, birden anlam kazanıyor. Sabah içilen bir fincan kahvenin tadı ,daha bir güzel, bir dost sesi, daha  anlamlı oluyor. Kendi  başınıza, yataktan kalkmak sizlere ne kadar normal gelsede, sağlık problemleri yaşayan, insanlara mucize niteliginde.

Biz ona izin verdigimizde, heykeltraş işini yapmaya, bize şekil vermeye başlıyor. Değişime ugrayan, ruhumuz ve bedenimiz, heykeltraşın çabalarıyla,   bize ikinci baharımızı, yaşama şansı verecektir. Yeter ki bunu ertelemiyelim. Taşlaşmayın, ama heykeltraşı biran önce hayatınızın yöneticisi yapın. Dileğim, her insanın bir an önce bunların farkına varması. Sevgiyle kalın,ama hep kalın.