Acılarla sorularla 15 yıl…

Bugün 2 Temmuz. Aydınların çatır çatır yakılıp, bunun olağanlaştırıldığı ve suçluların “arazi” olduğu Sivas Katliamı’nın 15 .yılı. Cumadan bu yana içimi yakan bir korku var. Bu yıl, 2 Temmuz’da da benzer şeyler ya olursa, korkusu… Bu korku boşuna değilmiş; mecrasını bir şekilde buldu; hem de o günlerde... Karabük’te, Latife Tekin “satılmış-alınmış-kiralanmış insan” olarak ilan edildi bir anda.

Nedeni; iktidardaki partinin yaptıkları hakkında konuşmasıydı. “İktidar” kelimesi, hangi cümleye girerse girsin, boğazımda kötü bir “pütürtü” bırakıyor. “İktidara uzanan eller kırılsın” dememizi bekliyorlar; ama yanılıyorlar. Her “güç”ün, her “güçlü”nün dibindedir sıfırlamak. Şeffaf bir hale gibi. Bu yüzden, zafer işareti ve babasının çiftliğine dönmüş yerler hakkında konuşsak da konuşmasak da, tarih sadece kendi bildiğini yazar. Güçlünün yanından, onun, eline kalem alıp yazdırmasıyla yazılmaz yorumlar, makaleler, koca koca kitaplar…

Koca koca kitaplar, Sivas Katliamı’nı yazdı. Ateş kızılıyla hem de. Üstünü kalın bir rötüşla geçti. Her yıl, içimize oturan, “yangın yeri” acısının sis perdesi kalınlaştı. Acımız, içimize gömüldükçe gömüldü. Sonuçlansın bu olay, yakalansın insanlar, dediklerimiz orada burada demeçler verip, “sırra kadem” bastırılınca; yarık daha da derinleşti-bir nevi denize dökülen petrol misali…

Petrole bulanmış kuşlar gibi; vicdanını içinden atmadan yaşayanlar…

37 aydının yakılması, hiçbir şekilde açıklanamaz. Aziz Nesin’in yanmasına ramak kala, durdurulma teşebbüsünde bulunanlara kelimeler kifayetsiz kalır.

“Baba” kelimesi son kez, babalarının yanmış, kül olmuş bedenlerinin başında söyleyen çocukların acısını hiçbir güç dindiremez.

15 yıl acılarla ve sorularla geçti, Metin Altıok’un da dediği gibi… Gelin, bugünü, yanan aydınlarımız şiirlerini okuyarak lanetleyelim… “Kelimelerin gücü adına” diye her şiirde nefes alarak tabii… Benden de size gelsin Metin Altıok’un iki şiiri.

Acılarla sorularla

Neden kedi seven

Bir insan

Olduğumu

Biliyorum da

Kedisiz ve sevgisiz

Getiriyorum

Yaşadığım günlerin

Yaprak döken sonunu?

Şimdi gel

Sevdaydı bulduğum sende,

Sende buldum senden geçtim.

Terk ettim sanma sakın;

Yeni bir hızla bilendim,

Çağıldayan özgür sesinde.

Şimdi gel durdurma beni.

Çünkü sevda bir nehirdir,

Akar insan bütünlüğüne.

Türlü kollar alarak

Katar onları benliğine.

Yürekten yüreklere yönelir.

Şimdi gel dondurma beni.