Açılmak mı saçılmak mı?

Dün ve bugün bir grup PKK'lının Habur sınır kapısından Türkiye'ye giriş yapışını ve adeta devlet töreni ile karşılanmasını ibretle izledim.

Tarihimize kara bir leke olarak yazılacak, dünyanın başka bir yerinde başka bir zamanda bir daha yaşanır mı bilmem, teröristlere özel kurulan, ayaklarına giden hakimleri ve savcılarıda.

Ve tüm pişkinliklerine ve adeta kendilerine rağmen, rica minnat pişmanlık yasasından yararlandırılıp - pişman olduklarını hiç söylememelerine rağmen- serbest bırakılışlarını da.

Tüm bunların ez cümle izahı dört dizedir. AKP, PKK, Öcalan ve avanesi pişkin pişkin Türk halkına şöyle demektedir.

Bekle, göreceksin

Görmeyi öğreneceksin.

Elinin tersiyle ittiğin şeylerin

Önünde diz çökeceksin.

Açılımın (Milli Birlik projesi(!) nin daha sonra neleri bize kabul ettirmeye çalışacağını düşününce şunlar artık hiç de komplo teorisi görünmüyor. Nedir önünde diz çökmemiz istenenler,

* Sadece eyleme karışmayanlar değil tüm PKK'lılar serbest kalsın.

* APO İmralıdan çıkarılıp, siyasete atılsın, DTP'nin başına geçsin.

* ...........

* Güneydoğu Anadolu Kuzey Irak'taki Kürt yönetim birleşsin.

* Ve ABD, AB başka neleri bizim için uygun görürse.

Herşey tıpkı Başbakanın dediği gibi.

HAZMETTİRE HAZMETTİRE, SİNDİRE SİNDİRE.

Bugün gelinen nokta.

Teröristler mitinglerde, meydanlarda taleplerini bildiriyor, onlara karşı savaşan eski komutanlar hapiste yatıyor.

Barış maskesi altında şapkadan daha neler çıkaracaklar bilmiyorum.

Ama umudum şudur. En azından bundan sonra gözlerimiz açılır.

Nobel barış ödülü almak için ülkesini savaş noktasına getirmekten çekinmeyenlerin peşinden kuzu kuzu gidenlerin sayısı azalır.