Açılmış çiçektir her gülen dudak ''ve sözcükler, işte böyle zehirler gül dudakları''

Bayrak Şairimiz Arif Nihat Asya’mın dizelerindeki öykünmenin ötesinde...
İçsen bu sudan sende dostum; Bir daha susamazsın. Bir hal gelir başına, ağlayamaz susamazsın.

O Yağmurlar çoktan ıslattı saçlarımızı.
Sessizliği dinleyeli de epey oldu.
Artık bizde yağmur kaçağıyız,
Elimden tut dua ile, yoksa bir bir düşer yıldızlarımız!

Peki Sevgili..
Bilir miydin?
Yogunluk ne derin bir nehir böyle,
Yalnızlık ne deli mistik bir duygu!
Efkar dağıtamam kemanla, kavalla, sazla, neyle,
İnsan daha bir toprak, İnsan daha bir su.
Ey cilası gösterişli dünya söyle; Söyle çökmeyen saltanat var mı sende?

İnsanım en derin uçurum bende,
Ey dünya sükutun rengini anlat sen bana!

Bu gurbet dünyada bu garip çocuklar var ya; Yürekleriyle sunarlardı adaklarını..
Ve böyle her akşam dalarlardı hülyalara,
Yolar yolar atarlardı  parmaklarını.

Toprak Kuşatınca Ten Kafesini; Yeni Bir Günedir Bizim Göçümüz, Kalkarız Bir Rüyadan Uyanır Gibi ve Yıldızını Parlat, Dolunayını Yak; Açıl Ey Gökyüzü, Şehit Geliyor; Bu Şehit, Şehitlerin En Güzeli, Goncagül Olan Songül Geliyor.

Ey Umutlarımızın Sessiz Nöbetçisi ve Dikkatli Bir Koruması Olan:
Sen ki, Adına Destan Yazılmamış Gözlerin Sahibi; En Güzel Bakışlı Türk Kız'ı, Sen ki Tüfeğine Dayanmış Songül Komutanım, Bizi mi Düşünürdün de Gülerdin Hep Böyle Dağlara Karşı!

Hep Böyle Çocuksu mu Bakardı Senin O Gözlerin?
Hep Böyle İçinde Uzak Bir Işık mı Yanardı?
Cennet Bahçemizde Açılmış O Son Çiçeğimizsin Sen Bizim!
Ayırma Gözlerimizden Çocuksu, O Çocuksu Gözlerini!
Kapama Gözlerini Komutanım; Karanlıktan Çok Korkarız Biz :((

Bakışlarında Ay Yıldız’ı Dinlendiren Bir Umut Var..!

Bir İstanbul Akşamın da, Eyüp Kaldırımları..!