Acımadı kiii.)) Acımadı kiii.))

Tek katlı evlerdi önceleri, ikinci katı olan o kadar azdı ki evlerin hepsinin de bahçesi vardı.. Güller sümbüller nergisler, ille de hanımeli.

Oturup konuşurken tüm mahalleli, hadi derdik, yarın denize gidelim...

Ahmet ağabeyin kamyonunu ben ayarlarım geceden hazırlarız her şeyi, birden bire heyecanlanır herkes...

- Köfteler benden...

- Ben de sarma sararım, içini fazla hazırlar biraz da dolma yaparım...

- Ben o çok sevdiğiniz patatesli böreklerden yaparım..

- Ben de yumurta, patates haşlar, domates, salatalık bahçeden biber toplarım, Allah ne verdi ise.

Herkes anında bu gezinin coşkusuna katılırdı, diğeri sabırsızca seslenir.)

- Haydi; hanımlar durmayalım, anca hazırlanırız...

Dağılır herkes evlerine... Çocuklar iplerini toplarını, oyuncaklarını büyükler tavla, iskambil kağıtlarını koyar bir torbaya mazallah unutulursa...

Bir koşu manava, bakkala gidilir, kızlar anında yarın ne giysem telaşındadır, anneler yemek içmek, bebeler zaten işin en çok tadını çıkaran...

Saatler kurulur, erkenden yatılır, sabah olunca her zaman nazla uyanan çocuklar bile annesinin ilk seslenişi ile hemen kalkar, yüzünü bile yıkamadan kamyonu görmeğe gider...

Öf öff öfff... Pek de kocamanmış diye fikir yürütürler afacanlar, herkes bir paketin ucundan tutar.. Afacan Selim kendi kadar karpuzu taşıyacağım diye düşürür ve pır annesi Sema teyze; "Kör olmayasıca, Allah cevizini vermesin senin" diyerek en yakındaki terliği fırlatır ardından

Tam isabet... Yiğitliğe toz kondurulmaz tabi, bağırır annesine...

- Acımadı kiiiii acımadı kiiii!!!!

Binilir cümbür cemaat o kocaman kamyon kasasına ofluya pufluya çalışır kamyon, istikamet, Gümüldür…

Bu hikaye… burada bitmezzz.)