Acısını yüzüme çarpıp gitmişti

Söylemek isteyip te söyleyemediğim her ne varsa karşımda devleşiyordu.

Sabah kalktığımda yatağında yoktu. Küçük bir not yazıp gitmişti. “Artık sana gelemem, yüzüne bakamam, sen biraz saf gönüllüsün, insanlara çok güveniyorsun, başkasının açtığı yaralarımı sende kapatmaya hakkım yok, özür dilerim her şey için, ne olur, beni bir daha arama. Ben bu şehirden ayrılıyorum bu sabah....”   

Donup kalmıştım olduğum yerde. Odanın her yerinde gülüşünden izler kalmıştı. Yüzüme fırlatıp attığı battaniyeyi toplamış, katlamıştı. Dün gece yaşanmamış gibi katlayıp düzeltmişti. Artık yalnızdım. Tüm bedenim buz gibi olmuştu. Kendimi tutamayıp hıçkıra hıçkıra ağladım saatlerce. O düzgün, o katlanmış, o suratıma atılan battaniyeyi açıp üstüme örttüm. İki gün yataktan kalkamamıştım. Onun gidişi öylesine ağır gelmişti ki bana, hiç bir şey teselli veremiyordu.  O gitmiş olsa da, artık sevgilim deyip, bekleyeceğim birisi kalmamış olsa da bir başkasını onun gibi sevemiyordum. Hiç bir zaman tam olarak teni benim olmamış olsa da, o yüreğimin her şeyiydi....

Ve o, acısını yüzüme çarpıp gitmişti haber vermeden....

Yazar: Mustafa Çifci- www.mustafacifci.com

Kaynak: Bu eser Mustafa Çifci’nin “Aşkta Haram Olmaz” adlı kitabından alınmıştır. Her hakkı saklıdır. Yazarın yazılı izni alınmadan kopya edilmesi, çoğaltılması, dağıtılması, özet olarak belli bir bölümün başka yerlerde yayınlanması 5846 sayılı fikir ve sanat eserleri yasası hükümlerince yasaktır.