Acıyı telaffuz

Beni yatılı okulun askeri cinnetine sürdüler,
ah ki, kahırdan bir dizeye kırdılar beni.
Anama, avradıma, düşlerime,
ilk gençlik heveslerime sövdüler.

“Askerim, benim ağzım kuşlardan” mı demişti Edip.
Benim ağzım, kan revan düşlerle örülüdür hep,
on dördümde kırılan ön dişlerimin hatrına, kavgada.

Ah, beni ne çok unuttular Cemal Abi,
atıl bir yerinde kimsesizliğin.
Bak, birden sen geldin gene aklıma, her nasılsa,
“Laleli’den dünyaya doğru giden bir tramvaydayız”gibi.

: Kalbim dönmüyor gibi, tortulaşmış bir acıyı telaffuz etmeye.

Serkan Engin