Adadan sevgiyi kim kurtardı?

Çok uzaklarda bir yerlerde bir ada varmış ve tüm duygular bu adada yaşarlarmış. Günlerden bir gün adanın bir gün yok olacağı haberi yayılmaya başlamış duygular arasında ve gerçektende çok geçmeden ada yavaş yavaş batmaya başlamış tüm duygular hemen teknelerine kayıklarına atlayıp adayı terk etmeye başlamışlar.

Adada herkesin bir teknesi varken sadece sevginin teknesi yokmuş herkes uzaklaşırken o adada kalmış ve yok olmaktan korkarak yardım istemek için diğer duygulara seslenmiş. Uzakta kibiri görmüş "Kibir beni teknene alsana" demiş. Kibir bağırarak "Alayım da teknemin güzelliğine gölge düşür di mi?" deyip sevgiyi almadan uzaklaşmış.

Sevgi çaresizce uzaktaki yanlızlıktan yardım istemiş, "Yalnızlık, yalnızlık beni alır mısın?" diye sormuş. Yalnızlık da, "Yalnız gitmek zorundayım" demiş. Bir bakmış sevgi uzakta mutluluk, hemen bağırmış, "Mutluluk, mutluluk" ama mutluluk da o kadar mutluymuş ki onu duymamış bile...

Tüm duygular sevgiyi almadan giderken uzaklardan bir tekne yavaş yavaş adaya yaklaşmış, sevgiyi aldığı gibi adadan uzaklaşmışlar. Teknedeki adam bembeyaz saçlı, yaşlı mı yaşlı bir adammış, fakat sevgi sohbete dalıp adama kim olduğunu sormayı unutmuş. Yaşlı adam sevgiyi başka bir sahile bırakıp yoluna devam ederken sevginin aklına adamın kim olduğu gelmiş sormadığına çok ama çok üzülmüş, hemen adadaki yaşlı bir bilgeye gidip tanıştığı yaşlı adamın kim olduğunu sormuş. Bilge sevgiyi dinledikten sonra cevaplamış "Seni teknesine alan adam zamandı" demiş. Sevgi şaşırmış ve sormuş "Peki ya zaman neden beni teknesine alıp kurtardı?" Bilge de en güzel yanıtı şöyle vermiş "Çünkü gerçek sevginin değerini ancak zaman anlar ..."

Gerçekte de böyle değilmidir ki? Gerçek sevgiyi hep zaman geçince anlarız ve bazen de kaybettiğimize çok pişman oluruz. Kimbilir ne kadar gerçek sevgi dünyada boğulup kayboldu ve kurtarmaya kimseler yetişemedi.. Sevgilerin kaybolmaması dileğiyle...