- Kategori
- Şiir
Adak -2-

Bize ezberden vermişlerdi vaatlerini,
Kırılırken hayatlar geride kalan zamanlara:
Umut;
En çok bitişlere doğru doğardı yerinden,
Kaybedenlerin hapishanesine.
Aş ererken yaşama refleksimiz,
Bir umut, bir de hayal,
Ayakta duruşumuzdu belki de…