Adı karanlık olsun

Birgün gün ağarırken,

sen çıkagelsen,

sonra ben sana,

baksam baksam,

alıp elime boyalarımı,

tualimin karşısına geçsem.

karalasam çalakalem,

gözlerini çizsem ilkin,

yalan bakan gözlerini,

ardından,

yalancı dudaklarını...

sonra da ellerini,

boyunu çizsem, endamını,

boylu boyunca...

Yüreğini çizsem sonra,

ve içindeki kansız damarları!!!

Sen iyice belirdikten sonra,

çevreni karalasam gelişigüzel,

çizikler atsam aralıksız,

sen kalsan tualin orta yerinde,

geçip karşısına baksam,

sonra alıp elime,

altına imzamı atsam,

eserime bir de isim koysam,

umut mu desem ona?

sevda mı, özlem mi?

yok, yok...

umudun, sevdanın resmi bu olamaz,

özlemse hiç değil.

çiziklerin arasında kalmış kapkara bir resim bu,

adı karanlık olsun en iyisi...