Adı Nihal...

"Adı= Nihal..." ;

Aşk kim ki; ben o nu tanıyabilirim?

...

Bu söz geçti sanki... Masada oturulmuş ve tatlıdan bir parça alınmış gibi boğazıma düğümlenen...

Keyif çayı yitirmiş doğallığını sanki şekerler gelişi güzel şımarıyor karıştırdıkça...
Sanki bir otobüsteyim... Birden akşam olmuş... Ama çok yavaş... Ama çok hızlı fark edemiyecek kadar... Bunu düşünürken kaç kilometre gitmiş olabilirim?
Ben, ben değilim... Öğrenci fiyatına sınırsız yolculuk yapan... Onun sevinebilme ihtimali yüksek olacaksa bile, bu yolculuk neyimdi?

Ayaklarım da zaten rahatsız... Bu duruşumla daha ne kadar ayakta katlanabilim ki?

Bu sağnaklıklığınla... İki damla arası bir karışken... Öteki mevsimlere nasıl dua edebilmeli? Ya şiddetli şimşek bekleyişi?

Bir de meçhullüğü tanıma arzusu doğuyor içime...

Tam diyorum; ' ...burda ışıklar söndü, çok yağmur yağıyor...'

Sen ne diyorsun; '...ben orda değilim, burda yağmur yağmıyor...'

İşte sözleri...

tavana... kapıya... yere... pencereye çarpan... sonra parçalanan...

sonra tek tek toplanılan...

Ama tek kelimesini eksiltemediğim gerçek!...

Hilal YILDIZ