Adı Yok

Esiyor rüzgâr esiyor
Halatlarımı gevşetiyor
Demir aldığım limandan
Açığa doğru ilerletiyor

Zorluyor zaman zorluyor
Az kaldı vuslat bekliyor
Bir iki demlik yaşama
Nasıl boyun eğdiğimi biliyor

Tutacak kimse yok
Anlayacak benlik tok
Açlık susmuş oturmuş
Doygunluk kalkmış buyurmuş

Zihin sessiz işliyor
Kelime söze yetişmiyor
Orda burada oyalanırken
Harp cenksiz savaşıyor

Kalan son damla çiçeği eğiyor
Dal ağır toprak çekiyor
Olgunluk meyve vermiş bekliyor
Alacak yiğiti sesliyor

15 Ekim 2006
Carolina Isolabella Özgün