Adını “Buğday” koydum

Sevgili eşimle, Gaziantep’te tanıştık. Evlilik yolundaki ilk adımda, istemeye, annem, babam, amcam, halam ve teyzemle gitmiştik. Olmadı. Ama biz bu sevdanın peşini bırakmadık. On-onbeş gün sonra tekrar yalnız gittim. Eşimi, abisinin evinden aldım.  

Bursa’daki amcamın yanına gittik. Amcamın haberi yoktu. Ne yapalım ?derken, O’nun arkadaşı, Mehmet ve Güler Buğday ailesi aklıma geldi. Buldum. Durumu anlattık. Bizi evlerine aldılar.Hemen nikah için Belediye ile ilişkiye geçtiler.Nikahlandık.  

İki yıl sonra bir kızımız oldu. Adını “ Buğday “koydum. Biraz “ti” ye aldılar.Büyüyünce kıza “Arpa, mısır.. derler, yapma-etme-gitme “ dediler, dinlemedim. Sadece biraz tepkileri yumuşatmak için adını “ Gülden Buğday” koydum.  

Gülden Buğday, ilk- orta-lise- üniversite tahsil yıllarında “Buğday’ı” hep sakladı.  

Şimdi, çalışıyor-okuyor. Çalıştığı yerde telefonlarda ismini sorduklarında “Buğday” diyormuş. Karşısındakinin şaşırdığını, hiç böyle bir isim duymadıklarını söylüyorlarmış O’na. Tepkileri bana anlatırken, “Baba, ismim herkese hem çok tanıdık, hem de çok yabancı geliyor, benim ismimden çok az ve ben çok mutluyum “ diyor.  

Bir çocuk, 23 yıl sonra isminde “Buğday” olmasından çok mutlu.  

Eşimle ben de, bizim en zor günümüzde bize analık-babalık yapan, 23 yıldır aramamız-sormamıza rağmen bugüne kadar ulaşamadığımız, büyük bir vefa borcu duyduğumuz değerli Mehmet-Güler Buğday Ailesini gönlümüzde yaşatmaktan çok mutluyuz.