Aferin sana Yelda Cumalıoğlu

İnanın çok üzüldüm.

 

Bu nasıl bir adalettir dedim.  Okuduklarıma inanmak istemedim.

 

“Destek Yayınlarının sahibi Yelda Cumalıoğlu, 6 Temmuz 2015 Pazartesi günü metro çıkışındaki korsan tezgahta kendi kitabının satıldığını görünce duruma müdahale ederek yapılanın emek hırsızlığı olduğunu ve satıcının suç işlediğini söylemiş bunun karşılığında kendisine bıçak çekilmiştir.”

 

Yelda Cumalıoğlu, tezgâhta bandrolsüz olarak kitabın satıldığını görünce, yaptığının kanuna aykırı olduğunu’ söylemiş. ‘Bu yaptıklarının hırsızlık olduğunu, bir kitabın hazırlanmasında yazandan, üretene, yayınlayana kadar yüzlerce kişinin emek verdiğini söylemiş.’ Tartışma başladığında yaşı büyük, ağzı bozuk biri gelmiş ve Yelda Cumalıoğlu’na bıçak göstermiş. Yelda Cumalıoğlu’nu korkutup kaçıracağını düşünmüş.

 

Yelda Cumalıoğlu:

 

Korsan kitap okumak, satmak, üretmek, vesile olmak kul hakkına girer, o iki kuruş malından, canından, kanından katbekat çıkar...” dedi.

 

Şimdi düşünüyorum da, suçu nedir yayıncının hakkını araması mı?

 

Yapılanın hırsızlık olduğunu söylemesi mi?

 

Peki, bu hırsızlık değildir de nedir?

 

Bu emek hırsızlığı değil midir?

 

Bu insana saygısızlık değil midir?

 

Yelda Cumalıoğlu’nu tanıyorum. Hakkaniyet içinde olan dürüst bir kadındır.

 

Başkalarının hakkını yemeyeceği gibi, kendi hakkını da birlikte çalıştığı yazarların hakkını da sonuna kadar koruyacağını bu konuda mücadele vereceğini de biliyorum ki, yapıyor, yapmaya da devam edecektir.

 

Ben bir yazarım.

 

Bir kitabın nasıl yazıldığını, yayınevi aşamasını ve o yayınevinin verdiği emeği, okuyucuya ulaşabilmesi için harcanan çabaları iyi bilirim.

 

Biz Müslüman ülkesiyiz. Dinimizce kul hakkı yemenin günahının büyüklüğünü en küçüğümüzden en büyüğümüze kadar herkes bilir.

 

Burada yenilen kul hakkıdır, hatta kulların hakkıdır. Herkes kendini bu emekçilerin yerine koymalı ve korsandan hiçbir emeği sırf ucuz diye almamalı.

 

Madalyonun diğer bir yüzü ise bir fikir ayrılığı sonucunda bıçak çekme cüretine kadar varmış olmamız.

 

Görüyorum ki teknoloji ilerledikçe insanlık geriliyor. Öfke ve şiddet adeta teknoloji ile yarışıyor. Ne yazıktır ki çocuklarımıza

 

“Hakkını ara çocuğum”

 

İlkesini aşılamaya korkar hale geldik.

 

Bir emeği savunmanın bedeli bu olmamalıydı.

 

Aferin sana Yelda Cumalıoğlu ve aferin seni destekleyenlere…

 

 

 

 

 

Nazan Şara Şatana